Hallo Kim, jammer weer een jong iemand erbij te hebben.... Maar blijf hopen, het kan net je sterkte zijn. Er komt een dag dat er een doorbraak komt en de geneeskunde ook ons kan helpen. Daar geloof ik heel sterk in!
Na jaren ziek zijn kan ik je vragen niet beantwoorden. Jammer, het zou mezelf helpen en vele anderen:)
Het enige wat ik weet is dat je ervoor moet zorgen jezelf psychisch goed te voelen. Je sociale contacten niet verwaarlozen. Bezig blijven zonder overzetten. Onder de mensen blijven komen.
Want eender hoe onze gezondheid ook moge zijn, je gelukkig voelen is het bijzonderste wat er is. Probeer dat vast te houden.
Fouten die ikzelf maakte.... Misschien kan ik je zeggen welke fouten ik allemaal maakte en heb je daar meer aan dan de goede raad die een langdurig zieke je kan geven. Dan kan je zelf uitmaken wat goed voor je is.
Je bent nog jong, alle kansen liggen nog voor je open... In de mate van je beperkingen. Succes he.
Hulp bij ME te begrijpen
Moderator: Moderators
Hoi allemaal,
Nogmaals dank voor jullie reactie's.
Ik heb al een afspraak met de huisarts gemaakt om me door te laten verwijzen om voeding intoleraties te kunnen vinden.
Ik begin nog niet met een dieet want dit kan het onderzoek beïnvloeden.
Ik denk dat ik alles even tot me moet laten komen en accepteren dat ik iets heb.
Maar zal zeker proberen alles positief te benaderen, want voor als nog kan ik nog heel veel doen.
Dus denk dat positief blijven een van de middelen is om het te kunnen accepteren en er mee te leren leven.
En heel belangrijk m'n zoontje. Die maakt me altijd weer blij.
Voor eventuele tips?
Ik sta overal voor open.
Liefs Kim
Nogmaals dank voor jullie reactie's.
Ik heb al een afspraak met de huisarts gemaakt om me door te laten verwijzen om voeding intoleraties te kunnen vinden.
Ik begin nog niet met een dieet want dit kan het onderzoek beïnvloeden.
Ik denk dat ik alles even tot me moet laten komen en accepteren dat ik iets heb.
Maar zal zeker proberen alles positief te benaderen, want voor als nog kan ik nog heel veel doen.
Dus denk dat positief blijven een van de middelen is om het te kunnen accepteren en er mee te leren leven.
En heel belangrijk m'n zoontje. Die maakt me altijd weer blij.
Voor eventuele tips?
Ik sta overal voor open.
Liefs Kim
==Kim
Maar zal zeker proberen alles positief te benaderen, want voor als nog kan ik nog heel veel doen.
Dus denk dat positief blijven een van de middelen is om het te kunnen accepteren en er mee te leren leven.
En heel belangrijk m'n zoontje. Die maakt me altijd weer blij. ==
Heel goed. Echter, bereid je voor, wapen je voor de tegenwerking die je zult gaan krijgen en blauwtjes die je gaat lopen. Dat onbegrip en tegenwerking verdubbelt het ziek zijn, als het niet een drie, vier of vijf dubbele last wordt.
Misschien heb je heel veel geluk evt i.v..m. je omgeving ed, maar de weg naar enige verbetering is niet recht en ook jij zult je eigen kromme weg moeten vinden, wat voor jou het beste werkt.
Het zou zo moeten zijn dat je door tegenwind je je sterker gaat voelen, daar steeds weer gelouterd uit weg komt. Bij ME is dat helaas maar zeer uitzonderlijk het geval en in de meeste gevallen ook eigenlijk helemaal niet. Dit komt juist door de brede maatschappelijke tegenwerking, die je zelf nl totaal niet in de hand hebt, probeert te ontduiken maar eigenlijk (bijna) niet aan ontkomen kan.
Daarom: heel veel sterkte en wijsheid gewenst. Je zoontje zal je hier zeker bij kunnen helpen!
En misschien kan bij jou het tij nog keren als de ME niet al te lang bestond en omdat je jong bent. Of omdat er tijdens je zoektocht wellicht toch nog een andere oorzaak gevonden kan worden voor je klachten.
O, ja, sporten: KAN zaken verergeren. Je zou ME-gezindte fysiotherapeuten op je los kunnen laten. Als heel geleidelijke opvoering van je lichamelijke inspanningen geen verbetering in conditie geven en die peuten er niks van snappen hoe dat komt, hou er dan gelijk mee op. Dan werkt het averechts. Of die peuten weten/hebben inmiddels andere methoden gevonden......
Maar zal zeker proberen alles positief te benaderen, want voor als nog kan ik nog heel veel doen.
Dus denk dat positief blijven een van de middelen is om het te kunnen accepteren en er mee te leren leven.
En heel belangrijk m'n zoontje. Die maakt me altijd weer blij. ==
Heel goed. Echter, bereid je voor, wapen je voor de tegenwerking die je zult gaan krijgen en blauwtjes die je gaat lopen. Dat onbegrip en tegenwerking verdubbelt het ziek zijn, als het niet een drie, vier of vijf dubbele last wordt.
Misschien heb je heel veel geluk evt i.v..m. je omgeving ed, maar de weg naar enige verbetering is niet recht en ook jij zult je eigen kromme weg moeten vinden, wat voor jou het beste werkt.
Het zou zo moeten zijn dat je door tegenwind je je sterker gaat voelen, daar steeds weer gelouterd uit weg komt. Bij ME is dat helaas maar zeer uitzonderlijk het geval en in de meeste gevallen ook eigenlijk helemaal niet. Dit komt juist door de brede maatschappelijke tegenwerking, die je zelf nl totaal niet in de hand hebt, probeert te ontduiken maar eigenlijk (bijna) niet aan ontkomen kan.
Daarom: heel veel sterkte en wijsheid gewenst. Je zoontje zal je hier zeker bij kunnen helpen!
En misschien kan bij jou het tij nog keren als de ME niet al te lang bestond en omdat je jong bent. Of omdat er tijdens je zoektocht wellicht toch nog een andere oorzaak gevonden kan worden voor je klachten.
O, ja, sporten: KAN zaken verergeren. Je zou ME-gezindte fysiotherapeuten op je los kunnen laten. Als heel geleidelijke opvoering van je lichamelijke inspanningen geen verbetering in conditie geven en die peuten er niks van snappen hoe dat komt, hou er dan gelijk mee op. Dan werkt het averechts. Of die peuten weten/hebben inmiddels andere methoden gevonden......
@ Annac : dit is niet aan jou gericht, maar algemeen bedoeld.
Men kan er niet omheen dat op dit forum nogal eens een negatieve sfeer hangt,
en dito reacties worden geplaatst.
Op zoek naar remedies, komen sommigen hier terecht.
En ik ben zeker dat hier heel wat positieve behandelingen te vinden zijn.
Maar bij de 1e posts die een "nieuwe" hier plaatst,
wordt nogal gauw afkeurend gereageerd, vind ik.
En vermits wij allemaal ervaren dat we het moeilijk hebben met aanvaarding van onze problemen,
zou ik iedereen toch willen vragen, in het begin wat bemoedigender om te gaan
met de "nieuwelingen".
Mvg
Men kan er niet omheen dat op dit forum nogal eens een negatieve sfeer hangt,
en dito reacties worden geplaatst.
Op zoek naar remedies, komen sommigen hier terecht.
En ik ben zeker dat hier heel wat positieve behandelingen te vinden zijn.
Maar bij de 1e posts die een "nieuwe" hier plaatst,
wordt nogal gauw afkeurend gereageerd, vind ik.
En vermits wij allemaal ervaren dat we het moeilijk hebben met aanvaarding van onze problemen,
zou ik iedereen toch willen vragen, in het begin wat bemoedigender om te gaan
met de "nieuwelingen".
Mvg
"Iemand leren om onafhankelijk te groeien, voor zichzelf, is misschien de grootste dienst dat men een andere kan bewijzen"--Benjamin Jowett