Heel erg herkenbaar. Ik ben zelf ook al mijn leven lang ziek, ook wel met goede periode er tussen door maar soms vraag ik me wel af of ik mijn ziekzijn wel echt los kan laten. Je hele leven is er mee verweven omdat je je leven er omheen heb gebouwd. Klinkt misschien gek maar soms ben ik als het ware bang om beter te worden. Begrijp me niet verkeerd ik wil me graag beter voelen maar als je je goed voelt gaan mensen ook weer veel meer van je verwachten en dat vind ik moeilijk om er een weg in te vinden.
Stress positief of negatief kost energie en zodra je energie lager is wordt naar mijn idee toch de mogelijkheid gecreëerd om via je "zwakke" plek weer ziek/ zwak of misselijk zeg maar te worden.
Probeer zo veel mogelijk in balans te blijven en de rust in jezelf te vinden en het positief in te blijven zien
(ja ja allemaal makkelijker gezegd dan gedaan).
Gelukkig hoef je van positieve stress alleen bij te komen en wordt je niet ziek. Ik ga na een positieve ervaring ook vaak ff rustig liggen. Kan alles rustig bezinken en daarna voelt me hoofd niet meer zo heel vol/ watterig aan. Wel is het zo dat ik daarna niet meer echt iets moet gaan doen gewoon rustig in alle rust mijn dag afmaken.
Blijf bij jezelf. Dat is mijn belangrijkste advies
Gr.
NYX
Zelfsabotage?
Moderator: Moderators
Ook deze 'angst' heb ik gehad, zij het in niet zo sterke mate. Toen ik lang ziek was vroeg ik me af of ik wel grenzen aan zou kunnen geven als ik zou opknappen. Dat was voor mijn ziekte al een zwak punt, ik kon overal door enthousiast raken en zei al gauw ja. Daarnaast had ik ook de neiging eerder voor anderen te zorgen dan voor mezelf. Toen ik merkte dat ik bang was dat ik niet goed was in grenzen als ik beter zou worden, ben ik wel hiermee alvast aan de slag gegaan.nyx schreef: Klinkt misschien gek maar soms ben ik als het ware bang om beter te worden. Begrijp me niet verkeerd ik wil me graag beter voelen maar als je je goed voelt gaan mensen ook weer veel meer van je verwachten en dat vind ik moeilijk om er een weg in te vinden.
Ik heb alvast wat EMDR gedaan.
Het wordt aangeraden het bij een therapeut te doen, maar ik heb zoveel ervaring met zelf-NLP-en en EFT-en, heb mezelf door die therapieën enorm goed leren kennen. Daarnaast heb ik al eens een EMDR-sessie ondergaan. Daarom ben ik alvast, met behulp van de handleiding, aan de slag gegaan: http://bdd-info.nl/emdr.html
Ik wil erbij vermelden dat op het net een waarschuwing staat dat je het niet zomaar bij anderen kunt toepassen, omdat mensen die bijvoorbeeld gevoelig zijn voor psychoses erdoor in de war kunnen raken.
Volgens de handleiding moet je beginnen met een beeld in je herinnering wat het meeste stress geeft in relatie tot je trauma. In dat beeld zat ik tegenover een mevrouw en vertelde hoe goed het ging, en wat mijn plannen allemaal waren, en zag ik bij haar een emotionele reactie. Ik kon toen haar reactie niet plaatsen. Achteraf gezien was dat het begin van de ellende, daarom gaf dat beeld me veel stress. Volgens de EMDRtechniek moet je het traumatische gevoel een cijfer geven, gevoelsmatig was het een 10.
Na twee sets 'eye movements' werd ik lacherig van het beeld, omdat het te zot is voor woorden dat een ander verdrietig wordt als het goed met je gaat. Nu, een uur na de sessie, voelt het nog steeds zo. Als ik het beeld omhoog haal, heeft het eerder iets lachwekkends dan angstaanjagends. De sessie is dus geslaagd.
Ik ga er niet vanuit dat ik 'er nu ben'. Misschien moet ik meer herinneringen op deze manier behandelen. Ik ben benieuwd wat deze sessie me voor de komende tijd oplevert.
Het wordt aangeraden het bij een therapeut te doen, maar ik heb zoveel ervaring met zelf-NLP-en en EFT-en, heb mezelf door die therapieën enorm goed leren kennen. Daarnaast heb ik al eens een EMDR-sessie ondergaan. Daarom ben ik alvast, met behulp van de handleiding, aan de slag gegaan: http://bdd-info.nl/emdr.html
Ik wil erbij vermelden dat op het net een waarschuwing staat dat je het niet zomaar bij anderen kunt toepassen, omdat mensen die bijvoorbeeld gevoelig zijn voor psychoses erdoor in de war kunnen raken.
Volgens de handleiding moet je beginnen met een beeld in je herinnering wat het meeste stress geeft in relatie tot je trauma. In dat beeld zat ik tegenover een mevrouw en vertelde hoe goed het ging, en wat mijn plannen allemaal waren, en zag ik bij haar een emotionele reactie. Ik kon toen haar reactie niet plaatsen. Achteraf gezien was dat het begin van de ellende, daarom gaf dat beeld me veel stress. Volgens de EMDRtechniek moet je het traumatische gevoel een cijfer geven, gevoelsmatig was het een 10.
Na twee sets 'eye movements' werd ik lacherig van het beeld, omdat het te zot is voor woorden dat een ander verdrietig wordt als het goed met je gaat. Nu, een uur na de sessie, voelt het nog steeds zo. Als ik het beeld omhoog haal, heeft het eerder iets lachwekkends dan angstaanjagends. De sessie is dus geslaagd.
Ik ga er niet vanuit dat ik 'er nu ben'. Misschien moet ik meer herinneringen op deze manier behandelen. Ik ben benieuwd wat deze sessie me voor de komende tijd oplevert.
Zelfsabotage gaat heel diep, je wilt bewust beter worden, maar je onderbewuste misschien niet, door gedachten en gedragingen, of situaties kun je jezelf heel goed saboteren. Wat brengt de ziekte op, vraagt men wel eens.....
@anaska: trauma's zijn ook vermoeiend om bij je te dragen, ik hoop dat je met die emdr vooruitgang krijgt!
@anaska: trauma's zijn ook vermoeiend om bij je te dragen, ik hoop dat je met die emdr vooruitgang krijgt!
Als eerste, vreselijk wat je overkomen is, het is wel duidelijk dat dat heftig was. Ik heb ook een ervaring buiten wat ik al als ME-patiënt zoal had meegemaakt die in die categorie valt, waar over je niet zomaar in details kunt treden. EMDR is natuurlijk prima. Maar zelfsabotage als iets wat genezing in de weg staat... Je moet ME net zo serieus/medisch bekijken als bijv MS. Daarnaast hoort een defect stresssysteem bij ME en daar kun je niet van genèzen door psychotherapie. Ik denk dat als ME in de praktijk een erkende neuro-immuunziekte zou zijn, wat het is, er minder verwarring zou zijn bij ons over dit soort zaken.
Life smells...
Asje, ik weet dat er neurologisch iets mis is bij ons. Wij zijn honderd keer gevoeliger voor stress dan een gezond mens zonder ME. Juist daarom is het imo belangrijk de stress zoveel mogelijk te reduceren.
Ik begrijp wel wat je bedoelt met de verwarring rond ME. Bij mij werd ook wel eens gezegd 'zie je, je bent niet ziek, het is alleen maar stress', wanneer ik een terugval had na iets stressvols. Zelf wist ik dat de terugval niet in verhouding stond tot de stress die ik had ervaren. Zaak blijft dat ik wél ziek word van de stress die ik ervaar, zij het doordat ik een neurologische aandoening heb.
ptss zorgt er ook voor dat er neurologisch gezien van alles mis gaat, maar is met de juiste behandeling te genezen. Dat zou al een hoop schelen.
Als ik kijk naar hoe mijn zenuwstelsel er in het begin van deze ziekteperiode aan toe was (8,5 jaar geleden) en nu, zie ik een wereld van verschil. Toen verdroeg ik 2 jaar lang nauwelijks geluiden en licht, en was voor 95% bedlegerig. Nu ga ik zelfs 1 a 2 keer per maand naar een verjaardag en/of de kroeg, met harde muziek en dansende mensen. (dan ben ik de volgende dag wel brak). Soms vind ik zo'n feestje nog leuk ook
.
Als ik aan die vooruitgang denk die ik heb geboekt, denk ik dat er nog een hoop te winnen valt.
Ik begrijp wel wat je bedoelt met de verwarring rond ME. Bij mij werd ook wel eens gezegd 'zie je, je bent niet ziek, het is alleen maar stress', wanneer ik een terugval had na iets stressvols. Zelf wist ik dat de terugval niet in verhouding stond tot de stress die ik had ervaren. Zaak blijft dat ik wél ziek word van de stress die ik ervaar, zij het doordat ik een neurologische aandoening heb.
ptss zorgt er ook voor dat er neurologisch gezien van alles mis gaat, maar is met de juiste behandeling te genezen. Dat zou al een hoop schelen.
Als ik kijk naar hoe mijn zenuwstelsel er in het begin van deze ziekteperiode aan toe was (8,5 jaar geleden) en nu, zie ik een wereld van verschil. Toen verdroeg ik 2 jaar lang nauwelijks geluiden en licht, en was voor 95% bedlegerig. Nu ga ik zelfs 1 a 2 keer per maand naar een verjaardag en/of de kroeg, met harde muziek en dansende mensen. (dan ben ik de volgende dag wel brak). Soms vind ik zo'n feestje nog leuk ook
. Als ik aan die vooruitgang denk die ik heb geboekt, denk ik dat er nog een hoop te winnen valt.
