
26 juli dit jaar ben ik voor de 2e keer achterover gevallen bij het verlaten van mijn huis. Je moet weten dat er voor de voordeur een betonnenplaat ligt van zo'n 22 cm hoog, de drempel is aan de buiten kant iets van 12 cm en binnen 7 cm. Die plaat is niet groot genoeg om er een rollator op te zetten.
Hoe ik het voor elkaar krijg om daar ruglings af te vallen begrijp ik niet goed, maar het is een paar keer gebeurd. Mijn re-voet staat dan nog in de gang en gelukkig had ik de voordeurkruk vast, maar die trek ik dan met mijn ruim 80 kg met een r*tklap dicht zodat mijn re-voet klem komt te zitten. Dat geeft prachtige kleuren van zwart en diep-paars tot groen en geel, net een toverbal. De rollator krijg ik amper naar buiten en als ik moe thuiskom al helemaal bijna niet naar binnen.
27 juli heb ik de WMO gebeld, die verwees me door naar het CIZ. Mijn verhaal gedaan en ik zou nog horen. Afwachten dus.
Eind augustus nog niets gehoord.

Vrijdagochtend een mevrouw van de GGD, heeft me het hemd van mijn lijf gevraagd, de boel opgemeten en gezegd dat ze positief advies zou uitbrengen aan de gemeente (nou heb ik natuurlijk ook wel mijn leeftijd mee, 72 jr).
26 sept. nog steeds niets gehoord

Vanochtend 27 sept. zelf maar eens naar Woningstichting gebeld. Die mevr. wist er van en zou direct naar het WMO bellen om de prijsopgave door te geven, he he. Werd na een 15 min. terug gebeld dat de WMO accoord gaat en dat maandagochtend de stratenmakers komen

Maar waarom ben ik dan ondanks het mooie weer zo jankerig

Eigenlijk weet ik het wel, het is weer een stap achteruit. En ik heb iets van hier woont een invalide
