Hallo
Vraag mij af er er nog mensen zijn die "last hebben"
van OCD/OCS (Obsessive Compulsive Disorder/stoornis),
ook wel bekend als dwangneurose.
Ik heb het altijd al moeilijk gehad met "controle"
afgeven,wil graag de touwtjes zelf in handen houden.
Ben ook heel erg bang,altijd op mijn hoede.
Verder controleer ik ook ontelbare keren of de
deur op slot is(heb de klink er zelfs al uitgetrokken ),
het strijkijzer uit is,de wekker aanstaat enz.
Door de
ernstige gezondheidsproblemen van mijn zoon,die nu
gelukkig aan de beterhand is,zijn al die symptomen
enorm versterkt.
Ik kan hem niet loslaten,het is sterker
dan mijzelf.Vraag steeds weer bevestiging dat alles oké,
via,sms,en als hij dan eens niet antwoord!! Ik krijg er
echt "lichamelijke" klachten door.
Nu ben ik gisteren,weeral,eens naar de
huisarts geweest,en volgens hem zou het
kunnen dat ik OCD heb,en zou er ook een
verband kunnen zijn tussen CVS en OCD.
Ik heb nu een afspraak bij de pyschiater,binnen
een drietal weken,en heb intussen mijn medicijnen
(Efexor) verhoogd,en dit zou ook moeten helpen.
Moet zeggen,de eerste dagen was ik serieus "groggy",
maar nu heb ik,buiten een droge mond,en een vieze
smaak,eigenlijk geen last van bijwerkingen,maar effect
heb ik er ,denk ik,ook nog niet van.
Veel groetjes
verband tussen CVS en OCD/S
Moderator: Moderators
verband tussen CVS en OCD/S
Matkim,
Ik ken iemand die net als jij almaar bleef controleren en angstig was.
ook Efexor had op hoge dosis, maar het hielp niet.
Voelde zich er niet goed bij was zichzelf niet meer, had bijna geen emotie meer.
(ja als deze persoon zijn eigen grenzen voor oververmoeidheid goed bewaakte was het niet aanwezig, echter was er grote vermoeidheid door drukte van verjaardagen, kenissen,werk ect. dan was er gelijk die angst (soms panisch) en dwang.
Dus al snel viel de beslissing afbouwen en goed mijn grenzen bewaken dan heb ik de Efexor niet meer nodig
Tot deze persoon afbouwde en zichzelf weer werd en bemerkte dat het heel belangrijk is niet over de grens van kunnen heen te gaan want dat dat de angst en dwang versterkt.
Luisteren naar je lichaam ook al zegt iemand kom op nog even dit of dat, of ben je nu alweer moe je moet eens naar fitness gaan dan krijg je wat meer conditie.
Deze persoon zal nooit een hardloper worden maar dat maakt niet uit op het eigen tempo is het goed leven en heb dan zonder egoïstisch te zijn maar lak aan de mensen die jou hun tempo op willen leggen.
Ik wil niet zeggen dat je moet stoppen met Efexor maar ik wilde je dit toch graag laten weten.
Heel veel sterkte, denk om je eigen leven en probeer te relativeren dat je niet alles in de hand kunt hebben door telkens maar te controleren.
Geef je zoon de vrijheid dat zal je veel energie schelen die jou eigen lichaam zo hard nodig heeft.
Ik ken iemand die net als jij almaar bleef controleren en angstig was.
ook Efexor had op hoge dosis, maar het hielp niet.
Voelde zich er niet goed bij was zichzelf niet meer, had bijna geen emotie meer.
(ja als deze persoon zijn eigen grenzen voor oververmoeidheid goed bewaakte was het niet aanwezig, echter was er grote vermoeidheid door drukte van verjaardagen, kenissen,werk ect. dan was er gelijk die angst (soms panisch) en dwang.
Dus al snel viel de beslissing afbouwen en goed mijn grenzen bewaken dan heb ik de Efexor niet meer nodig
Tot deze persoon afbouwde en zichzelf weer werd en bemerkte dat het heel belangrijk is niet over de grens van kunnen heen te gaan want dat dat de angst en dwang versterkt.
Luisteren naar je lichaam ook al zegt iemand kom op nog even dit of dat, of ben je nu alweer moe je moet eens naar fitness gaan dan krijg je wat meer conditie.
Deze persoon zal nooit een hardloper worden maar dat maakt niet uit op het eigen tempo is het goed leven en heb dan zonder egoïstisch te zijn maar lak aan de mensen die jou hun tempo op willen leggen.
Ik wil niet zeggen dat je moet stoppen met Efexor maar ik wilde je dit toch graag laten weten.
Heel veel sterkte, denk om je eigen leven en probeer te relativeren dat je niet alles in de hand kunt hebben door telkens maar te controleren.
Geef je zoon de vrijheid dat zal je veel energie schelen die jou eigen lichaam zo hard nodig heeft.
verband tussen CVS en OCD/S
Dwangmatig gedrag is een probleem van dopamine. Dat is de link met CVS.
Je kan er meer over lezen op www.de-poort.be
Je kan er meer over lezen op www.de-poort.be
http://opstaanmetmecvs.blogspot.com
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Hey matkim!
Ik zou toch opletten met het "ocd" te noemen. Het kan natuurlijk, maar OCD is een stoornis die eigenlijk wel heel erg opvalt en meestal weinig twijfel laat: "als ik de deur aanraak, MOET ik die drie keer opendoen. Als ik dat niet doe, gebeurt er iets erg" (terwijl je eigenlijk rationeel wel weet dat zoiets door de deur drie keer open te doen niet verholpen kan worden.)
Het lijkt mij eerder dat je een redelijk normale reactie vertoont van angst en onzekerheid.
Je zoontje is ziek (gelukkig aan de beterhand, lees ik!), je bent zélf ziek, je kan je eigen lichaam niet eens de baas. Je zou van minder angstig worden! Met medicatie kan je misschien het probleem onderdrukken, maar je lost de oorzaak niet op.
Je bent gewoon het vertrouwen in jezelf kwijt. En da's toch ook normaal?
Als je ME-patiënt bent, dan raakt je denkvermogen aangetast. Je vergeet dingen. Dan is het normaal dat je verschillende keren gaat nakijken of de deur wel op slot is. En ff later weer... "Ik had het toch gecontroleerd... maar ik herinner me eigenlijk niet meer dat ik vaststel dat de deur op slot is, dus voor de zekerheid - ik ken mezelf - ga ik toch nog maar eens kijken." Hetzelfde geldt voor de wekker, het strijkijzer, enz...
Moeite met de controle afgeven is toch ook niet abnormaal? Wie verliest er nu graag de controle! En als je dan in aanraking bent gekomen met je eigen zwaktes (een ziek lichaam, vergeetachtigheid, ...), dan probeer je op alle andere mogelijke manier de controle toch niet te verliezen.
Efexor kan wel degelijk een probleem versterken of een bepaalde invloed hebben, maar op zich veroorzaakt dat ook geen mentale dwangstoornis. Het kan wél een normale angst die al aanwezig is zodanig versterken dat die buiten proporties groeit. Maar die angst heeft wel een oorzaak en wijst erop dat iets zoveel stress op jou legt, zoveel van je vraagt, dat je het eigenlijk niet meer aankan.
Dokters en psychiaters stellen héél graag een mentale stoornis vast. Het is gewoon de rage van deze tijd: het is "hip". Vooral psychiaters, want die worden met niets anders geconfronteerd in hun opleiding.
Tijdens mijn opleiding psychologie heb ik twee heel waardevolle lessen gekregen:
(1) het is de maatschappij die bepaalt wat "afwijkend" is. In een andere cultuur kan een afwijking héél normaal zijn (zoals hallucinaties).
(2) je kan maar iets als een stoornis labelen als het een abnormale reactie op een normale situatie is. In jouw geval? zou ik zeggen dat je een normale reactie vertoont op een abnormale en stresserende situatie.
Natuurlijk kan ik fout zijn. Ik antwoord puur op basis van wat ik lees in jouw post hierboven. Er kan vanalles anders zijn, en misschien heb je wel een dwangmatig tellen, of een dwangmatig "nu moet ik mijn handen wassen om het einde van de wereld te voorkomen"... Maar zoals ik die post zie, ben je normaal.
Ik zou toch opletten met het "ocd" te noemen. Het kan natuurlijk, maar OCD is een stoornis die eigenlijk wel heel erg opvalt en meestal weinig twijfel laat: "als ik de deur aanraak, MOET ik die drie keer opendoen. Als ik dat niet doe, gebeurt er iets erg" (terwijl je eigenlijk rationeel wel weet dat zoiets door de deur drie keer open te doen niet verholpen kan worden.)
Het lijkt mij eerder dat je een redelijk normale reactie vertoont van angst en onzekerheid.
Je zoontje is ziek (gelukkig aan de beterhand, lees ik!), je bent zélf ziek, je kan je eigen lichaam niet eens de baas. Je zou van minder angstig worden! Met medicatie kan je misschien het probleem onderdrukken, maar je lost de oorzaak niet op.
Je bent gewoon het vertrouwen in jezelf kwijt. En da's toch ook normaal?
Als je ME-patiënt bent, dan raakt je denkvermogen aangetast. Je vergeet dingen. Dan is het normaal dat je verschillende keren gaat nakijken of de deur wel op slot is. En ff later weer... "Ik had het toch gecontroleerd... maar ik herinner me eigenlijk niet meer dat ik vaststel dat de deur op slot is, dus voor de zekerheid - ik ken mezelf - ga ik toch nog maar eens kijken." Hetzelfde geldt voor de wekker, het strijkijzer, enz...
Moeite met de controle afgeven is toch ook niet abnormaal? Wie verliest er nu graag de controle! En als je dan in aanraking bent gekomen met je eigen zwaktes (een ziek lichaam, vergeetachtigheid, ...), dan probeer je op alle andere mogelijke manier de controle toch niet te verliezen.
Efexor kan wel degelijk een probleem versterken of een bepaalde invloed hebben, maar op zich veroorzaakt dat ook geen mentale dwangstoornis. Het kan wél een normale angst die al aanwezig is zodanig versterken dat die buiten proporties groeit. Maar die angst heeft wel een oorzaak en wijst erop dat iets zoveel stress op jou legt, zoveel van je vraagt, dat je het eigenlijk niet meer aankan.
Dokters en psychiaters stellen héél graag een mentale stoornis vast. Het is gewoon de rage van deze tijd: het is "hip". Vooral psychiaters, want die worden met niets anders geconfronteerd in hun opleiding.
Tijdens mijn opleiding psychologie heb ik twee heel waardevolle lessen gekregen:
(1) het is de maatschappij die bepaalt wat "afwijkend" is. In een andere cultuur kan een afwijking héél normaal zijn (zoals hallucinaties).
(2) je kan maar iets als een stoornis labelen als het een abnormale reactie op een normale situatie is. In jouw geval? zou ik zeggen dat je een normale reactie vertoont op een abnormale en stresserende situatie.
Natuurlijk kan ik fout zijn. Ik antwoord puur op basis van wat ik lees in jouw post hierboven. Er kan vanalles anders zijn, en misschien heb je wel een dwangmatig tellen, of een dwangmatig "nu moet ik mijn handen wassen om het einde van de wereld te voorkomen"... Maar zoals ik die post zie, ben je normaal.
Inderdaadallura schreef:
Met medicatie kan je misschien het probleem onderdrukken, maar je lost de oorzaak niet op.
Je bent gewoon het vertrouwen in jezelf kwijt. En da's toch ook normaal?
. . . .
(1) het is de maatschappij die bepaalt wat "afwijkend" is. In een andere cultuur kan een afwijking héél normaal zijn (zoals hallucinaties).
"Iemand leren om onafhankelijk te groeien, voor zichzelf, is misschien de grootste dienst dat men een andere kan bewijzen"--Benjamin Jowett
Wel "grappig" dat dit onderwerp hier verschijnt. Ik herken OCD in je verhaal. Ik ben altijd al een controlefreak geweest, en ook wat angstig aangelegd. Toen ik naast de uitputting wat problemen met uitkeringsinstanties kreeg is het bij bij geëscaleerd. Ik heb nooit medicijnen ervoor geslikt omdat ik daar nooit aan wil beginnen; veel te verslavend lichamelijk, maar vooral ook geestelijk. Het gaat op dit moment redelijk goed voor mijn doen, maar het blijft heel erg lastig. Van belang is om het altijd in de gaten te houden, dat het niet erger wordt. Voorkomen is het enige wat echt helpt, genezen is heel moeilijk.
En Marlène, die link met dopamine zal ik eens opzoeken. Ik ben altijd weer verbaasd hoe jij dat soort dingetjes toch altijd weer weet.
Wat zulke dingen betreft laat mijn geheugen en denkvermogen me in de steek.
En Marlène, die link met dopamine zal ik eens opzoeken. Ik ben altijd weer verbaasd hoe jij dat soort dingetjes toch altijd weer weet.
Wat zulke dingen betreft laat mijn geheugen en denkvermogen me in de steek.