Renate Dorrestein,interview magazine Volkskrant,16-9-2017

Hier kan je lezen of laten weten wanneer er een programma op tv of radio komt over ME (cvs).

Moderator: Moderators

Gebruikersavatar
anne-sophia
Actief lid
Berichten: 339
Lid geworden op: 26 aug 2014, 10:23
Contacteer:

Bericht door anne-sophia »

Ik vermoed ook dat het net is als Annac schrijft: Ze is schrijfster. Ze wilde boeken schrijven. En inderdaad dan de reacties van buiten: hoe kun je nu schrijven (en zoveel schrijven) als je ME hebt? Als je dat goed wil gaan uitleggen (en destijds was dat heel veel moeilijker dan nu, omdat er zoveel minder informatie en onderzoek was), dan kun je geen schrijfster meer zijn. Ik vermoed dat ze destijds bewust die weg niet langer gekozen heeft (na alle ellende die ze kreeg met ME-fonds en pers).

Ik denk dat ze voor zichzelf het perfecte leven met ME heeft gecreëerd. Bewust kinderloos, een beroep waarvan je de tijd en intensiteit zelf kunt indelen, wat je zelfs liggend uit kan voeren (maar volgens mij heb ik gelezen dat ze met erg veel discipline iedere ochtend trouw op dezelfde tijd achter haar bureau zat) en een LAT-relatie.

Dan denk je toch: zo heeft het moeten zijn. Bewust kinderloos en schrijfster was ze natuurlijk al voor ze ME kreeg. Alle energie die je hebt, kun je steken in het schrijven. Alsof God dat zo heeft bedacht. Zo van: ´Nu ja, als ze dan toch ME moet gaan krijgen, dan zorg ik er maar voor dat ze geen kinderwens heeft en schrijfster wordt.´ Gewoon een heel milde, liefhebbende en vooruitziende God. Misschien kon Hij de ME niet verhinderen, maar wel voor de rest zorgen. Haha.

Die weken/maanden van voorlezingen in zaaltjes en bibliotheken etc. lijken me dan wel uiterst vermoeiend.

Ik ben haar dankbaar dat ze toch begin jaren ´90 naar buiten is gekomen met de ziekte. Voor mij was het destijds alles wat ik had aan informatie. Ik had zelfs haar kookboek en mijn moeder heeft toen tijden aan de hand daarvan gekookt.

Het boek `Weerwater´liet me aan het einde met verbijstering achter. `Dit gaat nergens over.´, dacht ik letterlijk. En dat is precies zoals ik de situatie nu ervaar in een leven met ME: `Het gaat helemaal nergens over.´

En misschien is dat precies hetgeen zij als schrijfster heeft kunnen bestrijden. Heeft kunnen omdraaien, met enorm veel kracht. Ze heeft met de publicatie van al haar boeken net zolang tegen die zware woorden gedrukt tot ze in beweging kwamen en omdraaiden. Haar leven gaat wel ergens over. Ze heeft zicht uitgedrukt, zich laten zien en daarmee verbinding gelegd. Ze laat iets achter wat verder leeft: haar energie.

En hoe geweldig is het niet dat je juist je energie kan laten doorleven als je een leven met ME achter je hebt.

Ik hoop dat ze zich in de haar verblijvende tijd vooral heel geliefd en verbonden zal voelen.
Gebruikersavatar
semma
Gevorderd lid
Berichten: 1448
Lid geworden op: 23 nov 2011, 03:15

Bericht door semma »

Ze is niet alleen een geboren schrijfster, maar heeft ook altijd keihard doorgezet. Dat zie je ook in de romandelen over bergtochten en in Heden ik, waarin ze eindeloos bleef doorgaan, samen met haar vriendin. Ze kan ook achteraf niet zeggen welke therapie geholpen heeft, vermoedelijk alles bij elkaar, zei ze. Ze heeft natuurlijk gaandeweg veel inzichten opgedaan en haar stijl aangepast. Ook werd haar beëindigde relatie weer opgepakt en op basis van een betere balans voortgezet.

Ze heeft heel gevarieerd geschreven en sommige van de gelezen boeken vond ik doodsaai. Ze schreef ook een schrijversboek o.i.d., met tips voor beginnende schrijvers. Een tip was niet te veel bijvoeglijke teksten. Maar daarin zat juist de puntigheid en het venijn en de schaterende lol van haar schrijfwerk. Denk aan het Hemelse gerecht, inhoudelijk en qua titel een dubbele lading. En denk ook het het bloedmooie Ontaarde moeders.
Het boek dat ik na dat schrijversboek las, ben ik met moeite doorgekomen. Zat kraak nog smaak aan.

Wat ME betreft, ik meen dat het bij de antroposofen was, dat werd geopperd dat haar ziekte misschien te maken had met haar zwarte schrijfstijl. En ze is zich gaan afvragen of ze het negatieve inderdaad niet zelf aantrok. Die zwarte schrijfstijl is ontstaan door aanleg en omstandigheden. Op de nonnenschool kreeg ze de gruwelijkste details te horen over de martelaren. Iedereen huiverde, maar zij smulde. Natuurlijk smulde ze niet omdat ze een sadist was, maar omdat het van die anti-verhalen waren. Sarcastisch, sardonisch, het viel bij haar allemaal op vruchtbare grond.

Ik heb toen wel wat over de ME-vereniging gelezen, maar het was toen erg rommelig en te veel dat slechts één specifieke vorm de enige en de ware was.
annac
Gevorderd lid
Berichten: 4645
Lid geworden op: 04 feb 2006, 00:05

Bericht door annac »

Nu op radio 1.. Renate D.
annac
Gevorderd lid
Berichten: 4645
Lid geworden op: 04 feb 2006, 00:05

Bericht door annac »

Gast

Bericht door Gast »

Zojuist op teletekst, Renate Dorrestein is eergisteren overleden....
Gebruikersavatar
teunie
Actief lid
Berichten: 291
Lid geworden op: 20 jan 2013, 11:19

Bericht door teunie »

brandy schreef:Zojuist op teletekst, Renate Dorrestein is eergisteren overleden....
Treurig, hoor. Ook al laat je dan een heel oeuvre na: 64 is hartstikke jong. R.I.P.
asje
Donateur
Donateur
Berichten: 8649
Lid geworden op: 17 apr 2011, 00:19

Bericht door asje »

...en toch even over ME in Nieuwsuur.
Life smells...
Plaats reactie