Hoe vaak horen of lezen we niet dat we onze grenzen in de gaten moeten houden, niet over onze grenzen moeten gaan, maar er ook niet te ver onder gaan zitten. Allemaal leuk en aardig, maar hoe herken je die grenzen en helemaal als grenzen per dag/ moment van de dag verschillen.
Van de week kreeg ik een tip wat voor mij een eye opener was . Als je merkt dat je adem stokt en je als je dat opmerkt en probeert rustig door te ademen dat niet lukt zonder dat je je adem weer inhoudt betekent dat vaak dat je over je grens gaat. Bij zoveel verschillende inspanningen zowel cognitief als fysiek merkte ik dat vaak bij mezelf op, maar ik bracht het nooit in verband met grenzen. Ik dacht dat het een probleempje was wat met ademhalen te maken had en ik dat vaak onbewust deed. Nu ik er op let, merk ik dat mijn grens vaak lager ligt dan ik dacht. Dat is wel confronterend, maar toch een handige tip. Misschien heeft iemand er iets aan .
Ik ben er kort geleden achter gekomen dat ik dit 's-nachts heel veel heb.
Dan houd ik mijn adem in en lig in een zeer gespannen houding in bed.
Vaak met mijn lichaam (hoofd, schouders, armen) net even een milimeter boven het matras, dus zeer vermoeiend.
Dat zou dus kunnen betekenen dat ik overdag ver over mijn grenzen heen ga.
Wat ik ook wel doe, daar ben ik dankzij deze site wel achter.
Oke, ik ga er eens op letten of ik dit overdag ook heb. Thnx.
Ik heb wel vaak het gevoel alsof ik vergeet te ademhalen, dan voel ik ineens dat ik hoofdpijn heb omdat ik geen zuurstog meer heb en moet ik een paar keer heel diep in en uit ademen. Is dat wat je bedoelt?
Ik bedoel vooral merken dat je je adem vasthoudt, dat kan een teken zijn dat je op dat moment erg 'aan het werken' bent. Doordat je je eigenlijk meer inspant dan op dat moment goed voor je is, hou je je adem vaker vast en ben je vaak ongemerkt aan het doorzetten/ over je grenzen aan het gaan. Als ik het niet opmerk en doorga of ondanks dat ik het merk toch teveel doorga krijg ik ook vaak hoofdpijn, worden de vermoeidheid, cognitieve klachten, keelpijn, gloeien en andere klachten. (niet altijd dezelfde klachten) ook erger, niet altijd alles direct, kan ook de volgende dag zijn.
Net de hond uitgelaten, waar ik eigenlijk te moe voor ben vandaag.
En ja, het viel me op dat ik een paar keer mijn adem inhield.
Het gekke is, dat ik het blijkbaar onbewust doe en ik moet nu heel bewust weer normaal gaan ademhalen.
Fijn dat je deze topic hebt geopend.
Ik heb er op gelet maar merk niet echt het verschil. Heb de opdracht beter te letten op mijn grenzen van de fysio, maar merk dat ik niet meer weet wat normaal is en waar ze liggen. Ik ben zo gewend om mezelf te forceren dat over mijn grenzen gaan "normaal" is. Ik merk het ook niet echt meer. Krijg pas een seintje als ik mega-extreem over mijn grenzen heen ga en op instorten sta of pas achteraf. Hoe kan ik dan in hemelsnaam mijn eerdere oude grenzen respecteren?
@stargazertje, heel herkenbaar. Ik ken ook nog steeds mn eigen grenzen niet, athans ik voel niet wanneer ik ze bereikt heb. Ik moet logisch nadenken maar dan nog gaat het heel vaak mis.
Visje, ik ben blij dat deze dit onderwerp word aangesneden.
Ik heb er zowat chronisch last van dat ik in bepaalde situaties dit probleem heb.
Maar dacht altijd dat ik misschien ergens allergisch voor was of dat het een externe probleem was buiten de ME om.
Ik heb gemerkt dat wanneer ik in concentratie ben of in spanning dit inderdaad ga doen. Soms het gevoel hebben dat ik niet genoeg zuurstof naar mijn hoofd krijg en problemen met ademen. Een tijd terug ben ik toen naar de fysio gestuurd om te kijken of ik hyperventileer. Maar daar ben ik van afgestapt omdat ik in het verleden dat wel deed en eerder therapie voor had gehad dat ik het wel herken. Immers raak ik niet in paniek en weet ik wat ik moet doen dan, ook anderen uit mijn omgeving die hyperventilatie kennen zeggen dat ik niet in dat profiel past.
Dit is zo'n opluchting voor mij dat ik niet er alleen in sta en een herkenning vindt.
Er vallen heel veel puzzelstukjes op zijn plaats nu voor mij, nu nog bedenken wat ik ermee kan.
Ik heb zodadelijk iemand van st. Mee die met mij de keuring voor de WIA helpt voor te bereiden en zij gaat dan ook met mij mee. Maar dit punt is voor mij essentieel in mijn situatie. Tips? hierover ivm voorbereiding of deze topic onderwerp zou ik graag een pb'tje ontvangen.
Tevens heel vervelend, maar ik zou met anderen mail contact houden, echter is dat door omstandigheden even te veel geweest. Mijn excusses hiervoor.
Groetjes
* Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen! (Loesje)
fijn dat sommigen van jullie het herkennen en er hopelijk iets aan hebben. stargazertje en lano, ik kan jullie helemaal volgen, ook met deze tip, of als dit niet van toepassing is blijft het moeilijk met die grenzen. Ik merk het zelf ook vaak te laat en herken het ook niet altijd aan adem vasthouden. Ik was ook gewend dat over mijn grenzen gaan normaal was, jaren lang en blijf er ook nu erg mee stoeien en kan ik er (blijkbaar achteraf) flink overheen gaan en dan weer instorten. Ik ben er ook nog lang niet uit, maar dit is een hulpmiddel waaraan ik het beter herken en waardoor ik merk dat mijn grens vaak lager ligt dan normaal. Veel succes allemaal met het stoeien met de grenzen.
gebalde vuisten
tintelende handen of voeten
gevoelloze plekken
opkomende hoofdpijn
duizelingen
extra gevoelig voor lawaai en andere prikkels
moeite krijgen om tijdens een gesprek naar iemand te blijven luisteren
geïrriteerd worden
pijn in de borstkast
tragere bewegingen (stappen, ...)
piekeren
piepende oren
onwel worden
zicht dat onscherp/wazig wordt
extra fouten schrijven (dyslectie) als je typt
...
Eén enkele opdracht:
Alles laten vallen, gaan liggen in een rustige kamer (time-out zone), voeten warm houden, hoofd koel of neem een bad als je het aankan.
Als je buitenshuis bent, indien mogelijk in de auto: zetel plat leggen. Altijd kussentje en dekentje bijhebben. Blijf minstens 20 minuten liggen.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
. Als je merkt dat je adem stokt en je als je dat opmerkt en probeert rustig door te ademen dat niet lukt zonder dat je je adem weer inhoudt betekent dat vaak dat je over je grens gaat. Bij zoveel verschillende inspanningen zowel cognitief als fysiek merkte ik dat vaak bij mezelf op, maar ik bracht het nooit in verband met grenzen. Ik dacht dat het een probleempje was wat met ademhalen te maken had en ik dat vaak onbewust deed. Nu ik er op let, merk ik dat mijn grens vaak lager ligt dan ik dacht. Dat is wel confronterend, maar toch een handige tip. Misschien heeft iemand er iets aan 
.
Heb de opdracht beter te letten op mijn grenzen van de fysio, maar merk dat ik niet meer weet wat normaal is en waar ze liggen. Ik ben zo gewend om mezelf te forceren dat over mijn grenzen gaan "normaal" is. Ik merk het ook niet echt meer. Krijg pas een seintje als ik mega-extreem over mijn grenzen heen ga en op instorten sta of pas achteraf. Hoe kan ik dan in hemelsnaam mijn eerdere oude grenzen respecteren?
