Welke rol speelt stigmatisering in jullie leven?

Stel hier je vragen omtrent ME (cvs) en help elkaar verder.

Moderator: Moderators

Gebruikersavatar
meredith
Actief lid
Berichten: 114
Lid geworden op: 09 nov 2017, 09:33

Bericht door meredith »

Oké ik ben er toch dan dieper aan begonnen, op zich wel de gedachtengangen in die vertaling/artikel er mooi bijgeformuleerd. Dank je voor de link toch weer, ik vind het lastig elke keer maar weer te zoeken op dit moment.

Het is wel gelijk weer zoveel informatie. Nou zijn het ook geen makkelijk te omschrijven klachten...

De internationale symptoom schaal? hmm, blijkbaar ISS, waar te vinden? Bestaat deze, het was destijds een "toekomstig project".

Ik kwam wel deze tegen: https://www.cvsmemc.nl/test-uzelf-cvsme/

"De DePaul Symptom Questionnaire is in het Nederlands voor iedereen beschikbaar die wil weten of zijn / haar symptomen overeenkomen met het Chronisch Vermoeidheid Syndroom volgen de criteria van Fukuda et al (1994) met de consensus criteria uit 2011 en de Canadese criteria voor ME uit 2013."

Ik snap wel dat er geprobeerd wordt de naam toch echt weer terug te herleiden naar ME met erkenning en andere begrippenlijst vooral terecht verwijzend naar PEM/PENE (waarbij vermoeidheid gezien wordt zoals bij de meeste ziekten namelijk als bijkomend effect van de ziekte zelf), Maar dan heet het toch weer ergens "onderscheid maken tussen CVS en ME".

Hoe doen anderen dat hier, echt alleen nu nog bij de nieuwe centra? Of anders zoals vroeger nog voortbordurend op Radboud Nijmegen e.d. en te frustrerend/onmogelijk ergens echt verder naar toe te willen/kunnen? En ik zie nu alleen vooral Dr. Visser bij Cardiozorg elke keer voorbijkomen.

Zijn er vragenlijsten/criteria die men voor zichzelf hanteert? Bij sommigen duidelijk de ICC. Een op zich redelijk te snappen stap met mooie mogelijkheden. Maar zijn er ook "eigen" lijsten wellicht? Ik zie er zelfs bij degenen die er "les in hebben gehad" nog vragen over zijn. En, naast veel overeenstemming, toch ook nog steeds verwarring. Die ISS? en onderzoeken e.d. van al die samenwerkende mensen voor deze consensus (ICC), is daar veel op voortgeborduurd?

Maar je moet uiteindelijk toch bij anderen ook terecht kunnen gaan komen en dat is nog steeds bij lange na niet echt het geval. Ik ben benieuwd wat het nu gaat worden bij het idee voor nieuwe centra verspreid door het land...

En ondertussen zoek ik nog even verder qua criteria, de omschrijvingen en formuleringen daarbij. Er hangt aan veel termen nog zoveel "stigma". Met PEM/PENE kan ik op zich nog wel het meest of orthostatische intolerantie. Maar echt onderzoeken en testen dan zo'n mooie diagnose die wijst naar een prachtige term die mensen gelijk gaan "snappen" vraagt nog wat meer media beroering wellicht op andere manieren.
asje
Donateur
Donateur
Berichten: 8649
Lid geworden op: 17 apr 2011, 00:19

Bericht door asje »

Zonder kennis van de ME-geschiedenis, is het bijkans onmogelijk er uit te komen. ME is geen nieuwe ziekte, maar steeds anders genoemd en gezien - totdat de naam en ziekte definitief ME werd, met de classificatie van de WHO onder neurologische ziektes in 1969. Dit behoren alle aan de WHO-gebonden landen te erkennen (wat dus niet gebeurt, de strijd duurt nog voort). De naam en WHO-erkenning hebben we te danken aan Dr Ramsey, die vanaf de uitbraak in 1955 in Londen waar hij mee geconfronteerd werd, tot zijn dood in 1990 ME-patiënten had, onderzocht en over ME publiceerde.

Ramsey gaf er een dus een juiste naam aan; een arts die zonder vooroordelen kijkt en luistert naar patiënten, kan zien dat er sprake moet zijn van 'benigne' ontsteking en dat vond de WHO kennelijk ook. In 1988 heeft hij nog, met inmiddels 33 jaar ervaring met ME-patiënten, een vernieuwde beschrijving en criteria opgesteld.

In navolging van Ramsey zijn er uiteindelijk de ICC gekomen door artsen-onderzoekers die ons net als Ramsey, gewoon serieus namen, met inmiddels toegenomen kennis.

Wat er tussendoor gebeurde nav een andere uitbraak, in de VS, was dat een groep CDC-artsen die dit zouden onderzoeken de naam CVS en daarbij bedachte criteria introduceerden. Ze erkenden ME niet of waren niet goed op de hoogte, iig begon toen de nieuwe verwarring, die eigenlijk oud was; CVS zou psychosomatisch zijn - what's in a name. Sindsdien zijn er vele criteria en vragenlijsten opgesteld (zelfs de CCC waren nog een beetje een compromis met CVS met "6 maanden vermoeidheid"), terwijl we al een naam, criteria en erkenning van het hoogste gezondheidsorgaan in de wereld hadden.

CVS werd ook wel CV en zo valt bijkans iedereen er wel onder die een al of niet gediagnosticeerde ziekte heeft. En hebben we nu ook nog SEID. Slaat allemaal helemaal nergens op, verwarring alom. Uitgaande van de ICC, is ME heel duidelijk en a-typische ME is ook opgenomen. Net als bij alle andere ziektes, is de ziekte bij ieder individu weer net iets anders, vandaar een aantal symptomen die er iig zijn, en de optionele.
meredith schreef: De internationale symptoom schaal?
Ik denk dat je de ICF van de WHO bedoelt, is iets heel anders, voor inventarisatie van gezondheidsproblemen bij ziekte en zorg oid.
Ik snap wel dat er geprobeerd wordt de naam toch echt weer terug te herleiden naar ME met erkenning en andere begrippenlijst vooral terecht verwijzend naar PEM/PENE (waarbij vermoeidheid gezien wordt zoals bij de meeste ziekten namelijk als bijkomend effect van de ziekte zelf),
Dat klopt niet; PEM/PENE is wel bijkomend maar tevens het eerste hoofdkenmerk van ME, in die extreme mate, juist typisch voor ME. Het is ook géén vermoeidheid, maar een neuro-crash, instorting.

Waar het uiteindelijk om gaat, is dat er artsen zijn met expertise, oa die de ICC hebben opgesteld, en anderen die dat niet hebben. Erkenning of geen erkenning, daar draait het allemaal om. Twee artsen van het CDC hebben overigens al jaren geleden excuses aan ons aangeboden voor het 'bagatelliserende, stigmatiserende, onderzoek vervuilende CVS' ... Dat wij bijna nergens terechtkunnen, is een kwestie van gebrek aan erkenning: ME wordt simpelweg niet onderwezen, CVS/CV/SOLK etc als psychosomatisch, wel.


Ik ben wel benieuwd naar waar jij je evt nièt kunt vinden in de ICC, ik denk nl dat alles daar beschreven staat?
Life smells...
Gebruikersavatar
meredith
Actief lid
Berichten: 114
Lid geworden op: 09 nov 2017, 09:33

Bericht door meredith »

Hoi Asje, dank voor je reactie, ik ga proberen te antwoorden maar ik heb de laatste tijd erg last van denkvermogenverminderende omstandigheden...

Nu verwijst het artikel naar een ICSS die men op wil gaan richten:
https://www.me-gids.net/module-ME_CVS_d ... d-803.html

In het artikel wordt in de Conclusie een verwijzing gegeven naar het ontwikkelen van een internationale symptoom schaal door het Internationale Canadese Consensus (ICC) panel en bij punt A1h en B1c staan er verwijzingen naar. In het origineel wordt het als volgt omschreven:

"Consistent with this approach, the panel is developing an International Consensus Symptom Scale (ICSS) that will build on these underlying interactions. However, a necessary first step in establishing a quantitative score for any diagnostic instrument is the specification of measurable factors that are most relevant to the illness. Establishing such criteria was the primary objective of this work, and we believe the International Consensus Criteria will help clarify the unique signature of ME."

It is important to note that the current emphasis must primarily remain a clinical assessment, with selection of research subjects coming later.

For this reason, the panel is developing Physicians’ Guidelines


https://onlinelibrary.wiley.com/doi/ful ... 11.02428.x (full text aan klikken)
A1h
"Het zou bedoeld moeten zijn om de de positie van de patiënt binnen de groep te positioneren, het behandelprogramma te oriënteren en zijn doeltreffendheid te monitoren."
B1c
"De Internationale Symptoom Schaal verzekert consistentie in de manier waarop vragen gesteld worden en verhogen verder de betrouwbaarheid van gegevens die verzameld zijn op verschillende plaatsen. Patiënten dienen de Internationale Symptoom Schaal in te vullen vooraleer deel te nemen aan een onderzoeksstudie."


Vandaar mijn vraag naar een ICSS (omdat dat iets zou zijn voor die onderzoekscentra) en omdat ik het idee heb dat de stelling: "CVS werd CV" leidt tot de vraag: "mensen met alleen CVS moeten die niet uit "de groep" ME gezet worden, want CVS zou CV zijn en dat zou iets heel anders zijn". Zeker juist gezien de geschiedenis kun je het op die manier allerminst stellen. En die geschiedenis kun je in een chronologische volgorde plaatsen van wanneer welke criteria ontstond, maar zoals je zelf al aangeeft is er overlap in, maar ook geen algehele consensus. Hoe goed de ICC ook breed gedragen worden door zovele artsen alsmede de WHO, blijkt dat de praktijk nog compleet anders uitpakt.


Ik heb zelf punt voor punt mijn klachten opgeschreven per onderdeel, zowel qua criteria ICC als andere criteria. Ofwel de tabel klopt eigenlijk niet met het artikel maar alsnog mist er in het artikel een duidelijkere leidraad qua conclusies om onderzoeken/vragen bij jezelf te stellen.

Ik heb ontzettend veel klachten van bijna alle criteria, ze wisselen evenwel in ernst (vaak heb ik ze ernstig maar soms ook een tijdje zelfs helemaal niet) door de jaren heen en fibromyalgie is bij mij meer een rol gaan spelen. In de tabel mis ik bij de ICC een aantal zaken die daar bij anderen wel aangekruist staan. In het artikel wordt er evenwel ook naar verwezen.


Wat moe ik nu doen dan? Mijzelf de term ME toebedenken? Mijn verzekering ophogen zodat ik naar die ene arts alsnog toe ga met mijn weinige energie voor een paar onderzoeken die alsnog niet specifiek over alles gaan, niet erkend worden door de rest, en dan zonder nog een oplossing in zicht? Ik was al ooit blij dat er iemand zei dat hij me nog enigszins serieus nam en vooralsnog hoop ik op erkenning van deze ziekte in het algemeen, niet meer bij mij in het bijzonder, van de gezondheidszorg.

M.b.t. PEM/PENE volg ik je niet, of jij mij denk ik wellicht niet?, het blijft ook lastig te omschrijven. Volgens mij zeg ik juist ook dat het goed is dat er vooral terecht daar de nadruk op komt te liggen. Waarbij ik ook nog snap waarom vermoeidheid er uit gehaald wordt omdat het inderdaad een neuro-crash (interessante betere omschrijving...) is?

Maar ik zie voor nu geen toepasbaarheid. Ik heb bijvoorbeeld een erg hoog IgE gehalte (gehad?) maar in combinatie met deze test toe te voegen aan de diagnose "ME" door een arts zie ik niet zo snel nog gaan gebeuren. Moet ik nu andere testen gaan volgen? En zo kan ik per punt opnoemen wat er gedaan werd, of wat ik wel of vaak meestal vooral niet zomaar even kan laten onderzoeken door een arts.

Je vraagt wat ík er "mis" aan vindt, wellicht mis ik een manier om mijzelf er officieel in te plaatsen, ik voldoe aan vele criteria maar ik heb er meer die ik nergens omschreven zie staan op een manier zoals bepaalde zaken bij mij ervaren wordt, voor mij wel er bij horen, ik vind PEN/PEME een goed plan en de opzet ook, maar ik mis toepasbaarheid alsmede een nuancering qua symptomen, klachten, stabiel/achteruit/vooruit, de nadruk ligt anders dan bij de tabel maar die klachten bestaan voor mij als belangrijk er bij horend.

Ik mis die benoemde ICSS?
Ik mis het duidelijkheid scheppen qua terminologie in een wirwar van geschiedenis die maakt dat mensen onderling zich afvragen wie bij welke groep "mag" horen en daarbij ik alsnog verzand in zaken die eigenlijk nog bij lange na niet "aan te tonen zijn". (de vraag even daarbuiten latend óf ik ergens bij wil horen wel nog)

Kortom, volgens mij mis ik zoiets als een ICSS? "a necessary first step in establishing a quantitative score for any diagnostic instrument is the specification of measurable factors that are most relevant to the illness"

Iets wat de toekomstig? centra verspreid door het land uiteindelijk moeten gaan doen?

Ik weet niet hoe ik verder moet omschrijven wat ik er in mis, ik weet wel dat het mij ontzettend veel tijd kost, ik van vanalles en nog wat last heb van veel klachten en het onderscheid wat gemaakt wordt met ME, tegenover CVS, vooral woorden en omschrijvingen zijn, maar nog bij lange na niet slaan op het onderscheid tussen mensen met klachten of "hen officieel ergens bij plaatsen".
Gebruikersavatar
meredith
Actief lid
Berichten: 114
Lid geworden op: 09 nov 2017, 09:33

Bericht door meredith »

Deze ochtend een interview gezien met Renate Dorrestein op VPRO1. Mooi hoe ze praat over verbinding, hoe mensen zoekend zijn naar "ergens bijhoren". Haar boek "Heden ik" vond ik ooit erg interessant om te kijken hoe je een weg vindt, binnen bepaalde "criteria" met als onderwerp (toen voor haar) ME.
asje
Donateur
Donateur
Berichten: 8649
Lid geworden op: 17 apr 2011, 00:19

Bericht door asje »

meredith schreef: In het artikel wordt in de Conclusie een verwijzing gegeven naar het ontwikkelen van een internationale symptoom schaal door het Internationale Canadese Consensus (ICC)
Ah oké, de ICSS, die gebaseerd is op de ICC (= niet de Canadese!), voor onderzoek en klinisch gebruik. Ik vraag me af of dat de ICC-primer voor artsen is, iig bestaat die lijst volgens mij inmiddels al lang. Niet om de diagnose te stellen, zo zeggen ze ook, maar voor alle vervolg ná de diagnose ME, volgens de ICC. Dus nee, geen CVS of CV.
"mensen met alleen CVS moeten die niet uit "de groep" ME gezet worden, want CVS zou CV zijn en dat zou iets heel anders zijn"
?!? 'Uit de groep gezet'? Het is heel simpel; je hebt ME (WHO/ICC) of niet. Als je des al niet te min wel onder CVS/CV valt, wat geen ziektediagnoses zijn, moet je dus veel beter onderzocht worden, ipv met zo'n nepdiagnose weggestuurd te worden.

Je hebt het een paar keer over 'de tabel', bedoel je daar de GR-tabel mee? Daar ligt de expertise nl niet. In de ICC kun je zien of je wsl ME hebt of niet.
Waarbij ik ook nog snap waarom vermoeidheid er uit gehaald wordt omdat het inderdaad een neuro-crash (interessante betere omschrijving...) is?
Interessante? Betere? Het is gewoon de juiste beschrijving.
Wat moe ik nu doen dan? Mijzelf de term ME toebedenken?
Je kent je eigen ziektegeschiedenis en als het klopt met de ICC, kun je ME hebben. Maar ook als dat niet zo is, kun je terecht bij de ons bekende artsen, ze zien wel vaker mensen die door de diagnose CVS niet verder onderzocht worden en dat doen zij wel.

En natuurlijk wisselen en verschillen symptomen, de mate waarin etc. Staat nergens dat dat er niet bij hoort.
Ik mis het duidelijkheid scheppen qua terminologie in een wirwar van geschiedenis die maakt dat mensen onderling zich afvragen wie bij welke groep "mag" horen en daarbij ik alsnog verzand in zaken die eigenlijk nog bij lange na niet "aan te tonen zijn". (de vraag even daarbuiten latend óf ik ergens bij wil horen wel nog)
Ja, met al dat ongeloof over ME en al die andere artefacts-namen en -criteria is die verwarring geschapen. Maar weer, 'een groep waar je bij mag horen'?? Vreemde redenatie. Als je bijv MS hebt, wil je een diagnose, de juiste informatie en aanverwante bejegening. Dat willen ME-patiënten ook, niets meer en niets minder.

En dan 'Ergens bij horen'? Jij liever dan ik, ken trouwens geen ME-ers die graag bij de groep ME-ers horen, helaas doen we dat wel.

ME is een duidelijke ziekte, CVS is een nepdiagnose. (Soms krijgen mensen met een andere, bekende, ziekte deze 'diagnose' erbij, omdat ernstige vermoeidheid bij hun ziekte hoort, dan ook niet echt relevant dus.)

Wat betreft testen en behandeling, dat is nog vrij beperkt allemaal en je moet ook maar de energie/mogelijkheid hebben voor dingen. ME-klinieken waar je ook tijdelijk opgenomen kan worden voor onderzoek zijn hard nodig ...
Life smells...
Gebruikersavatar
meredith
Actief lid
Berichten: 114
Lid geworden op: 09 nov 2017, 09:33

Bericht door meredith »

Hoi Asje, ik was een paar keer begonnen met antwoorden en dingen op te zoeken, maar mijn denkvermogen liet/laat mij al tijden compleet in de steek.

Het bleef mij wel nog steeds bezighouden. Hierbij dan toch een verlate reactie.

Ik vind het allesbehalve simpel. Allereerst al een diagnose krijgen, al is het maar ergens voor. En met die diagnoses zijn er nog steeds geen oplossingen en bestaat er nog steeds geen draagkracht voor elk van die diagnoses bij artsen in het algemeen of "de maatschappij". Ik ben al vanaf meer dan 25, bijna 30 jaar geleden, bezig "in het circuit" en dan wordt er gezegd dan zou ik nu maar moeten gaan voor die diagnose "ME" met alleen nu die term en anders heb ik "een nepdiagnose".

Ik weet dat de artsen destijds hun best deden, ik heb sterker nog om het nog leuker te maken een "onofficële" "nepdiagnose" CVS en "halve" officiële diagnose fibromyalgie, maar hé het sluit totaal niet uit of ik wel of niet binnen de criteria "ME" dan nu weer val. Daar ben ik dus weer eerder mee bezig geweest om alles naast elkaar te zetten.

CVS was in het Radboud ziekenhuis Nijmegen destijds de énige benaming die ze gebruikten en hoe graag ik ook meer over mijn klachten te weten wil komen alsmede oplossingen, erkenning etc. Word ik er vooral erg moe van en kan ik het mij simpelweg niet veroorloven hier mee bezig te zijn op een dieper niveau want dat trek ik niet.

1988 CDC Holmes et al. (CFS)
1991 Oxford Sharpe et al. (CFS)
1994 CDC Fukuda et al. (CFS)
1994 London Dowsett et al. (ME)
2003 Canadian Carruthers et al. (ME/CFS)
2005 CDC Reeves et al (CFS)
2010 Revised Canadian Jason et al (ME/CFS)
2011 International Carruthers et al. (ME)
2015 IOM (SEID)


Men geeft nu van de gezondheidsraad advies voor toekomstige onderzoekscentra voor vanalles bij elkaar en men grijpt weer naar weer een andere term. Ik zie die simpelheid niet waar jij het over hebt. Ik zie een hoop controverse nog steeds waarbij van de term ME, net als toen ik ooit begon, nog steeds door velen wordt gezegd dat het niet bij levende lijve, voldoende met zoiets als, tja wat is het, bloedonderzoek, aangetoond kan worden.

En ik snap dat CVS nou ook niet bepaald serieus genomen wordt, maar het is wel de diagnose die 25 jaar geleden alleen maar gegeven werd en niet uitsluit dat ik dan maar geen ME zou hebben. In die tijd werden beide termen door elkaar gebruikt en veel artsen vonden toen en blijkbaar nu nog steeds dat ME niet voldoende aan te tonen valt.

Nu kan je daarover discussiëren of dat al dan niet terecht is. En ME wordt onder die naam erkend door de WHO etc.

Maar er zijn al zovele benamingen voorbij gekomen met allemaal dan weer iets wel er bij en dan weer iets er af en ik denk nog niet dat het einde is. Er zijn maar weinig artsen waar je terecht kan en onderling heeft men het vuur op elkaar geopend. Het kost geld, tijd en vooral energie (of beter gezegd mijn energievoorraad raakt er van op). What's in a name? Een hoop. Ik weet het dat zo belangrijk is om serieus genomen te worden, ik loop tegen de muren op, op dit moment van de pijn, de verlamdheid, het elke keer maar weer mijzelf in beweging te zien te krijgen en te houden.

En dan kom ik op internet in verschillende groepen uit en dan wordt daar de vraag gesteld of ik er met mijn "nepdiagnose" CVS eigenlijk wel bij hoor...

Jij zegt dat ik dan "nog beter" onderzocht moet worden. Ik heb soms het gevoel dat ik de gezondheidszorg met alleen mijn onderzoeken al draaiende houd, maar je hebt gelijk dat er betere onderzoeken mogelijk zijn en dan lees ik Dr. Visser en Dr. Meirleir, iets in Amsterdam en dan weer iets ergens anders. Maar het zijn enkelen, ze liggen, soms terecht, soms geheel onterecht, helaas (nog steeds) vaak onder vuur of je komt nog terecht bij CGT en GET, COLK, KOLK, OLK-centra en ik heb na veel frustrerende ervaringen met allerlei artsen waaronder een heel traject bij een revalidatiecentrum met een compleet team, eigenlijk er een beetje genoeg van dat er wordt gezegd dat ik "vooral moet eisen" dat er betere onderzoeken nog bij mij gedaan worden en dat ik dan wel of niet bij "de groep ME" hoor/of niet. Ik kom er niet aan uit.

Als ik naar mijzelf kijk dan heb ik mij jarenlang in de ME/CVS groep het meeste thuisgevoeld, voldoe ik aan onmogelijk veel criteria maar ook nog meer en soms ook (even) niet, maar ik ben het keibeu om zelf mij daar dan maar elke keer weer in te verdiepen of weer bij één of andere arts te gaan zitten die toch alsnog geen mirakeloplossing heeft waardoor ik wel meer kan doen en ik ineens in het leven waarin ik verkeer serieus genomen wordt door een huisarts, ik uit de voeten kan met mijn sportgenoten zonder een vreemde eend in de bijt te zijn, mijn familie zelfs niet nog steeds maar dingen uit moet leggen of een date, relatie of vriend of vriendin.

Ik zie die oplossing in nu de term ME omarmen niet en anders heb ik blijkbaar een "nepdiagnose" die vooral niet serieus te nemen valt. Wordt het leven met een ME-diagnose dan zoveel beter, moet ik al die energie daar nu weer in gaan steken terwijl morgen de centra voor SEID worden geopend of het beestje weer een ander naampje krijgt?

Het gaat mij er om dat die term "nepdiagnose" zoals het nu wordt weggezet, weliswaar best begrijpelijk is als je ziet dat CVS volgens velen neerkomt op alleen vermoeidheid en niet bepaald goed terecht kwam in de manier het totaal gezien werd/wordt als niet te onderzoeken. En dat ME erkend werd door de gezondheidsraad en wel richtlijnen daarvoor heeft. Maar al met al vind ik nog steeds ME in de artsenwereld niet bepaald erkend als term en worden de onderzoeken over ME ook weer in twijfel getrokken door weer andere artsen.

Voor mij is CVS (met die S van Syndroom) en in mijn visie dus niet zomaar wat vermoeid zoals het nu wordt neergezet ook vanuit de groep "ME" in het kader van hun "voorlichting". Voor mij is die S van CVS belangrijk en heeft wel betekenis, staat CVS voor mij al 25/30 jaar gelijk aan ME omdat die term ME geheel niet werd gebruikt in de artsenwereld waar ik het al die jaren mee moest doen. En vind ik dan de vraag of ik wel of niet ergens nog iets mag posten omdat de voorlichting van ME de nadruk er op legt dat CVS een nepdiagnose is en ik dus blijkbaar geen ME zou hebben, ook weer neerkomen op het wegzetten van een stigma.

CVS is namelijk de term voor mij hetgeen ik het mee moest doen. Zelfs met dat "onofficiële" ervoor en hoe mooi het ook zou zijn geweest als ME wijdverbreid, makkelijk en verzekerd te onderzoeken zou zijn met vervolgens erkenning, begrip en hulp om mijn leven te veraangenamen, genoegdoening voor al die vervelende jaren van niet erkend worden ten gevolge van o.a. frauduleuze onderzoeken en politiek beleid, vind ik "mijn eigen ziektegeschiedenis kennen" en dan vervolgens anderen zien worstelen of ik wel zeker weet dat ik "ME" heb, of dat ik maar naar die ene specialist toe moet gaan, nogal het tegenovergestelde effect hebben.

Ja, ik was overigens dolblij dat ik na jaren zoeken, niet meer die luie, aanstellerige, zichzelf pijn toedenkende en vast als ik maar doorzette wél vanalles kon gaan doen, persoon was. Dus ik was dolblij dat ik "ergens bij hoorde" zelfs al was het onofficieel, vaag en verre van erkend genoeg, ik kreeg voor het eerst erkenning dat ik er niet zomaar even vanaf zou kunnen komen door vooral maar anders te gaan denken en elke stap te blijven bevechten om toch maar een hele maaltijd te koken en daarna nog te kunnen afwassen, naar een verjaardag te kunnen gaan, of iets te proberen te leren. En er anderen waren met diezelfde klachten en het ineens veel makkelijker praten was, ondanks ook weer de verschillen. Het was voor mij de weg naar eindelijk mijn eigen grenzen leren kennen (geheel zelf want hulp was er niet) en dit weliswaar heel veel langzamer dan ik zogenaamd zou moeten kunnen doen, maar wel eindelijk vooruit iets kon gaan in de vele jaren die daarna volgden door mijn energievoorraad niet meer leeg te proberen te trekken en binnen mijn grenzen te proberen toch vooruit te komen met vallen en opstaan. Uiteindelijk valt die erkenning dan toch weer mee/tegen, ik heb mij jarenlang, na de eerste jaren, alsnog afzijdig gehouden van deze termen omdat ik er in de maatschappij verder helemaal niets mee kon.

Hopelijk komen die testen, onderzoekscentra en klinieken waar je begripvol opgenomen kan worden er. Ik heb weer een aantal nachten deze week niet goed in slaap kunnen vallen van de onrust en pijn in mijn lichaam, ik kon simpele dingen niet met staan en ik liep weer tegen een berg aan onvermogen van mijn omgeving op. En ik zie dat ik op dit moment totaal niet goed kan nadenken en soms van die domme dingen weer ga doen omdat mijn concentratie ver te zoeken is, maar ik ben met dit onderwerp af en aan dus wel bezig. Ik vind het alleen zoveel werk.

Deze week zag ik een paar onderzoeken en die gingen over verschillende zaken die allebei dan weer zo aansluiten met hoe ik mijn lichaam ervaar. Maar het is elke keer een ander vakgebied, andere benamingen voor stofjes en processen waar je je dan in probeert te verdiepen, waarbij je dan ook weer de overeenkomsten zoekt en wilt reageren of iets doen of zelf weer wil laten onderzoeken, maar ik kom er gewoon in om helaas.
Laatst gewijzigd door meredith op 04 jul 2018, 15:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
meredith
Actief lid
Berichten: 114
Lid geworden op: 09 nov 2017, 09:33

Bericht door meredith »

Onofficiële CVS met de S van syndroom was destijds de enige mogelijkheid tot diagnose.

Ik houd voorlopig de term CVS/ME aan totdat er op een dag nog hopelijk iets beters voorbij komt.

Maar meestal is het volgens mij in het dagelijks leven beter om geen enkele term in die richting nog steeds te gebruiken. Ik doe het wel, het maakt mij namelijk ontzettend boos dat er wordt gedaan alsof je vooral maar beter je best zou moeten doen als je zo'n term hebt om maar "gewoon" mee te doen met wat je "zou moeten kunnen doen" terwijl zovelen met deze benamingen zich juist te pletter vechten alleen maar om te overleven. Maar echt heel handig blijft geen van die benamingen vooralsnog.
Gebruikersavatar
semma
Gevorderd lid
Berichten: 1448
Lid geworden op: 23 nov 2011, 03:15

Bericht door semma »

Hier geen last van stigmatisering t.a.v. ME. Het wordt simpelweg genegeerd. Heeft men er last van, dan ben ik deze vervelende zus/mens/cliënt die altijd dwars moet liggen om het dwarsliggen.

De huidige hulpen aanvaarden het zonder problemen. De ene WMO-hulp erkent het en de andere bevat het niet zo goed, maar heeft wel overal begrip voor. Dat is heel anders geweest, bij de vorige dienstverlenende instellingen. Daar werd het straal genegeerd en uiteindelijk besefte ik weer in een bierkaaigevecht terecht gekomen te zijn. Dan zit je wel even te piekeren hoe je eruit komt en zonder hulp gaat dat niet zo makkelijk. Maar het is door omstandigheden gelukt om van ze af te komen.

Overigens noem ik het altijd ME, om te voorkomen dat anderen er met het onderdeel CVS vandoor gaan.
Gebruikersavatar
rie
Actief lid
Berichten: 277
Lid geworden op: 19 jul 2011, 16:26

Bericht door rie »

Begin jaren '90 is bij mij de diagnose ME gesteld in het UMCG. Nu overkwam mij een paar geleden het volgende. Bij aanvraag voor de WMO legde ze blijkbaar naar eigen zeggen voor het eerst vast dat ik ME heb.
Dat wist de WMO-intaker wat dat was. Niet dus. In de afgelopen 25 jaar ben ik met niet zo veel vooroordelen of discriminatie geconfronteerd als het afgelopen jaar.
Gebruikersavatar
semma
Gevorderd lid
Berichten: 1448
Lid geworden op: 23 nov 2011, 03:15

Bericht door semma »

rie schreef:Begin jaren '90 is bij mij de diagnose ME gesteld in het UMCG. Nu overkwam mij een paar geleden het volgende. Bij aanvraag voor de WMO legde ze blijkbaar naar eigen zeggen voor het eerst vast dat ik ME heb.
Dat wist de WMO-intaker wat dat was. Niet dus. In de afgelopen 25 jaar ben ik met niet zo veel vooroordelen of discriminatie geconfronteerd als het afgelopen jaar.

Die intake-verslagen kan je corrigeren. Als ze je deze rechten onthouden, dan tekenen met erbij de tekst "getekend voor gezien, want klopt niet".
Gebruikersavatar
rie
Actief lid
Berichten: 277
Lid geworden op: 19 jul 2011, 16:26

Bericht door rie »

semma schreef: Die intake-verslagen kan je corrigeren. Als ze je deze rechten onthouden, dan tekenen met erbij de tekst "getekend voor gezien, want klopt niet".
Zo had ik het inderdaad al opgelost.
Gebruikersavatar
robin123
Actief lid
Berichten: 325
Lid geworden op: 15 feb 2011, 12:12

Bericht door robin123 »

Even eerlijk: ik heb al die lappen met tekst niet gelezen, want dat lukt me niet. Maar wel het eerste bericht.

Stigmatisering ervaar ik meer in de zorg dan in wat er over is van mijn sociale leven.
Elke arts die zegt dat je naar De Eikenboom of het Radboud moet gaan (beiden CGT en GET).
Zelfs revalidatie-artsen verwijzen je naar die kwakzalvers.

Ook de wijkzorg: ik kan niet te laat douchen, want dan ben ik al doodmoe. Ik zeg dus dat ik tussen 8.00 en 10.00 ingepland wil worden. Ik krijg dan te horen:"ik begrijp dat je dat WILT/WENST, maar het kan niet" Ik corrigeer haar en weer gebruik ze de termen 'willen' en 'wensen'. En ik blijf corrigeren tot ik erbij neerval.

Nog een: er was iemand die dacht dat ik wel naar buiten kom en naar iets van dagbesteding ga. Nee, ik bed nu zo goed als bedlegerig. Als ik de halve dag kon zitten, dan zou ik wel wat leukers doen dan dagbesteding,. Maar goed, die fout kan je maken.

Een klassieker: toen ik nog met de rolstoel buiten kwam en in winkels kwam en ik moest wat vragen, dan ging de medewerker over mijn hoofd heen praten met wie mij ook maar duwde.
Dit is niet ME-gebonden. Bijv. spastische mensen hebben dat ook.

Ik heb er nog veel meer, maar ik ben op, uitgeput.
Gebruikersavatar
semma
Gevorderd lid
Berichten: 1448
Lid geworden op: 23 nov 2011, 03:15

Bericht door semma »

robin123 schreef:Even eerlijk: ik heb al die lappen met tekst niet gelezen, want dat lukt me niet. Maar wel het eerste bericht.
(...)

Nog een: er was iemand die dacht dat ik wel naar buiten kom en naar iets van dagbesteding ga. Nee, ik bed nu zo goed als bedlegerig. Als ik de halve dag kon zitten, dan zou ik wel wat leukers doen dan dagbesteding,. Maar goed, die fout kan je maken.

Een klassieker: toen ik nog met de rolstoel buiten kwam en in winkels kwam en ik moest wat vragen, dan ging de medewerker over mijn hoofd heen praten met wie mij ook maar duwde.
Dit is niet ME-gebonden. Bijv. spastische mensen hebben dat ook.

Ik heb er nog veel meer, maar ik ben op, uitgeput.
Ja die zorg en dat zij wel even jouw dagbesteding voor je zullen regelen opdat je niet de hele week elke dag in je eentje zit. Kreeg daar recent mee te maken. Zij zeuren over alleen zijn en dan in het verslag zien dat ze iets van dagbesteding zullen gaan regelen. Ben al moe als ik er aan denk, plus aan dat verslag moeten corrigeren. En thuiszorghulpen die menen diagnosebevoegdheid te hebben, terwijl ze onmiskenbaar hun ogen in de zak hebben. Die zien dus allerlei vooroordelen en standdaardafwijkingen.

Voor vrijwel alle rolstoelers schijnt te gelden dat ze niet voor vol aangezien worden en dat er over hun hoofd heen met de duwer gepraat wordt. Nu begrijp ik dat niet van die duwer, helemaal niet als dat de levenspartner is. Ik hoorde het voor het eerst van iemand ie in de stoel zat wegens gipsbeen. Die heeft er een klein trauma aan overgehouden. Maar dan verhef je toch je stem als je verder gezond bent en voldoende werkende ogen/oren hebt?
Gebruikersavatar
rie
Actief lid
Berichten: 277
Lid geworden op: 19 jul 2011, 16:26

Bericht door rie »

Zou willen dat de ME vereniging ook ervaringsverhalen ging bundelen over ervaringen met de WMO.

Gisteren heeft de huisarts de spoedindicatie de deur uit gedaan voor een operatie (ver weg en ingrijpend). Volgende week oproep voor intake.

Heb chronische diarree. Tot 2 uur kan ik bij de wc blijven. Maar volgende week s'middags nog belangrijk gesprek met Visser o.a. over de operatie. Vroeg de hulp dus om iets eerder te komen dan 2 uur.

Reactie hulp: oh, nu kan het wel eerder? Zie wel of ik eerder kom.
Zeg dat ik het wel graag wil weten, want dan moet ik eerder opstaan en dat plannen, zodat ze eerder kan komen. Vervolgens word ik compleet genegeerd.

Nog in de war van de noodzakelijke operatie en de consequenties ervan. En dan zo'n opmerking van de uitstekende hulp die ME patiënten sowieso altijd al krijgen met de gemiddelde waardering van een 2,3.

Een betere zorg op dit vlak kost niets, is zo simpel en geeft zo veel meer plezier. En dan gaat die 2,3 zo maar omhoog.
Gebruikersavatar
semma
Gevorderd lid
Berichten: 1448
Lid geworden op: 23 nov 2011, 03:15

Bericht door semma »

rie schreef:Zou willen dat de ME vereniging ook ervaringsverhalen ging bundelen over ervaringen met de WMO.

Gisteren heeft de huisarts de spoedindicatie de deur uit gedaan voor een operatie (ver weg en ingrijpend). Volgende week oproep voor intake.

Heb chronische diarree. Tot 2 uur kan ik bij de wc blijven. Maar volgende week s'middags nog belangrijk gesprek met Visser o.a. over de operatie. Vroeg de hulp dus om iets eerder te komen dan 2 uur.

Reactie hulp: oh, nu kan het wel eerder? Zie wel of ik eerder kom.
Zeg dat ik het wel graag wil weten, want dan moet ik eerder opstaan en dat plannen, zodat ze eerder kan komen. Vervolgens word ik compleet genegeerd.

Nog in de war van de noodzakelijke operatie en de consequenties ervan. En dan zo'n opmerking van de uitstekende hulp die ME patiënten sowieso altijd al krijgen met de gemiddelde waardering van een 2,3.

Een betere zorg op dit vlak kost niets, is zo simpel en geeft zo veel meer plezier. En dan gaat die 2,3 zo maar omhoog.
Die gedachte is een vergissing. Ze halen nu ieder die ze kunnen binnen, ongeacht de opleiding en potenties. Voor personeel dat beroepshalve inspeelt op specifieke wensen, moeten ze méér werk maken van het personeel & de spelregels en dat kost geld. Bovendien: hulpen worden tegenwoordig tot sneeuwvlokjes gemaakt. Ze krijgen vaak niet eens de kans om hun werk goed te doen, om te leren wat dat inhoudt. Leren schoonmaken is er al jaren niet meer bij.

Tot nog toe bofte ik met de vaste hulpen dat er onderling een afspraak gemaakt kan worden als ik voor een belangrijke afspraak weg moet. Zij hebben ook wel eens gevraagd of het op een specifieke andere dag of tijd kon.
"Ik zie wel of" is natuurlijk geen optie. Het is dan òf ja òf nee. Bij nee heb je die dag geen hulp en voor hun geldt: als je het tijdig afzegt dan hebben zij een paar uur minder die week. Als je te laat op zegt: ik moest bij verkeerd onthouden van een gewijzigde dag voor een half uur betalen. Sinds dit jaar telt dat waarschijnlijk niet meer, want iedereen betaalt nu een klein bedrag aan eigen bijdrage, ongeacht hoeveel tijd er geïndiceerd is. Hoe dat doorverrekend wordt met de hulp weten wij natuurlijk niet.
Plaats reactie