Geplaatst: 17 apr 2006, 16:08
Hallo,
Inmiddels de tentamens erop zitten, en gelukkig aankomende week vrij.
En nu merk ik hoe zwaar de afgelopen periode is geweest, ik streef iedere keer naar een bepaald punt en zodra ik dat heb gehaald dan kak ik in. En vandaag is zo'n dag, vermoeide ogen en last van mijn klieren dat ik het liefst in bed wil liggen. Tevens heb ik ook al bijna twee maanden dat ik s'nachts last van hoestaanvallen krijg en wel tig keer naar de wc moet. Toch moet ik zeggen ritme en regelmaat is erg belangrijk, ik merk dat ik de situatie dan veel beter aan kan. En haalbare doelen aan jezelf stellen. Toen ik vorig jaar mijn stage afbrak ben ik eigenlijk nog veel verder achteruit gegaan en hoe groot de gevolgen waren merkte ik pas begin dit jaar. Hoeveel moeite het me heeft gekost om weer wat helderheid in mijn hoofd te krijgen en weer energie om dingen te ondernemen.
Sinds februari kan ik via een spreadsheet mijn financiën wekelijks in de gaten houden en heb zelfs inmiddels mijn pc-krediet af kunnen betalen hierdoor. Lekker weer een lening minder, nu naar de volgende aflossing. Sinds begin april heb ik een swiffer gekocht en die handdustertjes en nu houd ik het vol om iedere week mijn kamer op schoon te maken en op te ruimen. En moet zeggen, het is heerlijk om in een schone kamer te slapen en te werken en wetende dat je dit zelf voor mekaar gekregen hebt. Vaak pak ik dan nog een stukje van de overloop en het logeerkamertje erbij. Nu nog de papierwerk en administratieve werk regelen want daar hik ik nog een beetje tegen aan. Maar als kind al had ik eigenlijk al een agenda, eerst naar bijles, dan nog teacherhealth voor mijn leesprobleem (inmiddels al opgelost), toen naar de Riagg omdat ik vaak gepest werd, toen naar Logopodie en als ik dan nergens heen hoefde, dan moest ik eten bij mijn opa en oma. En daar had ik niet veel te doen en had ik ook niet de tijd om met iemand af te spreken. Toen ik ziek werd, werd het nog erger, om de twee weken naar het ziekenhuis, dan naar de fysio etc.... Iedere keer als ik iets moet inplannen, dan ga ik al bijna flippen. Gelukkig ga ik nog wel steeds de strijd met mezelf aan, maar leuk zal ik het nooit vinden. Ik zelf zou graag zo'n a5 formaat agenda willen hebben, want de meesten zijn te klein. Ik kan het dan allemaal beter inplannen.
Ritme/regelmaat en haalbare doelen stellen maakt het allemaal een stukje makkelijker en geeft me ook de mogelijkheid om trots op mezelf te voelen. Want ik ben van een IVBO (bijles student) naar het HBO gegaan en als ik wil kan ik naar de Universiteit. En ik had het laatst met mijn moeder er over, mijn zus mankeert niets, maar ik handel de zaakjes toch beter af en ga beter om met tegenvallers dan haar. Maar moet ik ook eerlijk bekennen dat ik vaak het gevoel heb dat mijn ouders andere eisen van mij verwachten dan mijn zus. Soms is dat zwaar, maar anderzijds is dit zo omdat ze weten dat ik het aan kan. Omdat je ziek bent vanwegen ME/CVS of iets anders ben je nooit en nimmer minder dan een gezond mens.
Ook ik heb de beschikking over een laptop, en ik heb veel huiswerk gemaakt vanuit mijn bed en moet zeggen die laptop is het beste idee dat ik ooit heb gehad. Het zorgt er toch een beetje voor dat het wat makkelijker wordt. Daarnaast lig ik nauwelijks overdags nog op bed en wanneer ik iets moet doen wat mij niet lukt, ga dan kijken naar wat je wel op dat moment aan kan. Zo spendeer je de tijd niet nutteloos. Maar ook ik overschat soms wat hoeveel tijd en energie een bepaald activiteit kost.
Wat mij toen een hele tijd geleden hielp was dat mijn ouders toen een puppie kochten, zonder dat ik het wist deed ik dingen die goed waren zonder dat ik het door had. En maakt het allemaal minder zwaar. Nou moet ik wel bekennen, ik laat de honden nooit uit, maar soms speel ik met ze of knuffel ik ze (ze zijn nu wel erg op leeftijd). Nu ik inmiddels een autorijbewijs heb ben ik ook mobieler geworden in die zin, de trein kan ik als het nodig is vermijden (is toch wel slopend).
Het enigste wat ik slik voor mijn vermoeidheid en concentratievermogen is vitamine b extra forte (een hogere dosering), gewoon bij de apotheek te halen. Mijn haar en huid is erg achteruit gegaan.
Verder wil ik nog verder kijken voor mogelijkheden in behandelingen of supplementen, maar voorlopig kost mij dat nog even te veel energie. Ik krijg volgende week bij de apotheek een huid en haar advies van Vichy, misschien dat ik daar wat aan heb. Ik gebruik daar al producten van en ze zijn erg fijn.
Cijfers van mijn tentamens krijg ik met zo'n drie weken (eventueel eerder), want dat is het beleid op mijn school. Dus het is afwachten en mijn aanvraag voor een module de aanwezigheidsverplichting op te schorten zodat mijn werkstuk beoordeeld kan worden is voorlopig afgewezen. Ik moet nog wat stukken aanvullen en een nieuwe brief te schrijven. Mijn decaan vindt dat nergens op slaan, maar omdat ik wat problemen heb met mijn voormalig studiebegeleider en hij wat modules geeft, in de examencommissie zit en etc.. etc..., willen we niet te veel forceren als het nog niet nodig is. Binnenkort een gesprek met mijn nieuwe studiebegeleider, en daar wordt onder andere ook even gesproken over scriptie en stage. En een gesprek met iemand van het stagebureau om te kijken hoe we het in mijn geval het beste kunnen aanpakken. En al dit moet ik dan weer terugkoppelen naar studie & handicap en de decaan. Dus ik heb nog wel het een en ander te regelen.
Een ondersteunende reactie op iris haar reactie en de stand van zake omtrent mijn studie.
Groetjes, Gabutje
Inmiddels de tentamens erop zitten, en gelukkig aankomende week vrij.
En nu merk ik hoe zwaar de afgelopen periode is geweest, ik streef iedere keer naar een bepaald punt en zodra ik dat heb gehaald dan kak ik in. En vandaag is zo'n dag, vermoeide ogen en last van mijn klieren dat ik het liefst in bed wil liggen. Tevens heb ik ook al bijna twee maanden dat ik s'nachts last van hoestaanvallen krijg en wel tig keer naar de wc moet. Toch moet ik zeggen ritme en regelmaat is erg belangrijk, ik merk dat ik de situatie dan veel beter aan kan. En haalbare doelen aan jezelf stellen. Toen ik vorig jaar mijn stage afbrak ben ik eigenlijk nog veel verder achteruit gegaan en hoe groot de gevolgen waren merkte ik pas begin dit jaar. Hoeveel moeite het me heeft gekost om weer wat helderheid in mijn hoofd te krijgen en weer energie om dingen te ondernemen.
Sinds februari kan ik via een spreadsheet mijn financiën wekelijks in de gaten houden en heb zelfs inmiddels mijn pc-krediet af kunnen betalen hierdoor. Lekker weer een lening minder, nu naar de volgende aflossing. Sinds begin april heb ik een swiffer gekocht en die handdustertjes en nu houd ik het vol om iedere week mijn kamer op schoon te maken en op te ruimen. En moet zeggen, het is heerlijk om in een schone kamer te slapen en te werken en wetende dat je dit zelf voor mekaar gekregen hebt. Vaak pak ik dan nog een stukje van de overloop en het logeerkamertje erbij. Nu nog de papierwerk en administratieve werk regelen want daar hik ik nog een beetje tegen aan. Maar als kind al had ik eigenlijk al een agenda, eerst naar bijles, dan nog teacherhealth voor mijn leesprobleem (inmiddels al opgelost), toen naar de Riagg omdat ik vaak gepest werd, toen naar Logopodie en als ik dan nergens heen hoefde, dan moest ik eten bij mijn opa en oma. En daar had ik niet veel te doen en had ik ook niet de tijd om met iemand af te spreken. Toen ik ziek werd, werd het nog erger, om de twee weken naar het ziekenhuis, dan naar de fysio etc.... Iedere keer als ik iets moet inplannen, dan ga ik al bijna flippen. Gelukkig ga ik nog wel steeds de strijd met mezelf aan, maar leuk zal ik het nooit vinden. Ik zelf zou graag zo'n a5 formaat agenda willen hebben, want de meesten zijn te klein. Ik kan het dan allemaal beter inplannen.
Ritme/regelmaat en haalbare doelen stellen maakt het allemaal een stukje makkelijker en geeft me ook de mogelijkheid om trots op mezelf te voelen. Want ik ben van een IVBO (bijles student) naar het HBO gegaan en als ik wil kan ik naar de Universiteit. En ik had het laatst met mijn moeder er over, mijn zus mankeert niets, maar ik handel de zaakjes toch beter af en ga beter om met tegenvallers dan haar. Maar moet ik ook eerlijk bekennen dat ik vaak het gevoel heb dat mijn ouders andere eisen van mij verwachten dan mijn zus. Soms is dat zwaar, maar anderzijds is dit zo omdat ze weten dat ik het aan kan. Omdat je ziek bent vanwegen ME/CVS of iets anders ben je nooit en nimmer minder dan een gezond mens.
Ook ik heb de beschikking over een laptop, en ik heb veel huiswerk gemaakt vanuit mijn bed en moet zeggen die laptop is het beste idee dat ik ooit heb gehad. Het zorgt er toch een beetje voor dat het wat makkelijker wordt. Daarnaast lig ik nauwelijks overdags nog op bed en wanneer ik iets moet doen wat mij niet lukt, ga dan kijken naar wat je wel op dat moment aan kan. Zo spendeer je de tijd niet nutteloos. Maar ook ik overschat soms wat hoeveel tijd en energie een bepaald activiteit kost.
Wat mij toen een hele tijd geleden hielp was dat mijn ouders toen een puppie kochten, zonder dat ik het wist deed ik dingen die goed waren zonder dat ik het door had. En maakt het allemaal minder zwaar. Nou moet ik wel bekennen, ik laat de honden nooit uit, maar soms speel ik met ze of knuffel ik ze (ze zijn nu wel erg op leeftijd). Nu ik inmiddels een autorijbewijs heb ben ik ook mobieler geworden in die zin, de trein kan ik als het nodig is vermijden (is toch wel slopend).
Het enigste wat ik slik voor mijn vermoeidheid en concentratievermogen is vitamine b extra forte (een hogere dosering), gewoon bij de apotheek te halen. Mijn haar en huid is erg achteruit gegaan.
Verder wil ik nog verder kijken voor mogelijkheden in behandelingen of supplementen, maar voorlopig kost mij dat nog even te veel energie. Ik krijg volgende week bij de apotheek een huid en haar advies van Vichy, misschien dat ik daar wat aan heb. Ik gebruik daar al producten van en ze zijn erg fijn.
Cijfers van mijn tentamens krijg ik met zo'n drie weken (eventueel eerder), want dat is het beleid op mijn school. Dus het is afwachten en mijn aanvraag voor een module de aanwezigheidsverplichting op te schorten zodat mijn werkstuk beoordeeld kan worden is voorlopig afgewezen. Ik moet nog wat stukken aanvullen en een nieuwe brief te schrijven. Mijn decaan vindt dat nergens op slaan, maar omdat ik wat problemen heb met mijn voormalig studiebegeleider en hij wat modules geeft, in de examencommissie zit en etc.. etc..., willen we niet te veel forceren als het nog niet nodig is. Binnenkort een gesprek met mijn nieuwe studiebegeleider, en daar wordt onder andere ook even gesproken over scriptie en stage. En een gesprek met iemand van het stagebureau om te kijken hoe we het in mijn geval het beste kunnen aanpakken. En al dit moet ik dan weer terugkoppelen naar studie & handicap en de decaan. Dus ik heb nog wel het een en ander te regelen.
Een ondersteunende reactie op iris haar reactie en de stand van zake omtrent mijn studie.
Groetjes, Gabutje